“When all we see is bad blood and mistakes All we hear are sad songs ‘bout heartbreaks And no matter how long it takes We’re not gonna give up We can do better”
Een blog geïnspireerd op het nummer ‘We can do better’ van Matt Simons. Dat je -ondanks de dingen die je als voorbeeld hebt of die je mee maakt- niet verbitterd moet raken… maar altijd moet proberen het beter te doen.
Een paar jaar terug liep ik rond met de vraag ‘wat is mijn doel op deze aarde?’. Wellicht hebben we allemaal wel zo’n fase gehad. Sommige schreven deze periode in mijn leven ook wel weg als een ‘quarterlife crisis’. Ik vond dat zelf wat laat, het zou namelijk in mijn geval betekenen dat ik 120 jaar ga worden. Dat zou wat oud vinden!
Een therapeute zei toen tegen mij; “ik geloof erin dat wij als mensen hier op aarde zijn om het elke generatie beter te doen dan de vorige. Zo groeien wij als mens.. dus ook jij bent een schakel in het geheel.”
Door het werken in het onderwijs denk ik dat ik inmiddels mijn ‘persoonlijke missie’ wel gevonden heb. Misschien is missie een te groot woord, ik heb gevonden waar mijn hart sneller van gaat kloppen! Je zou het een passie kunnen noemen. Maar is dat een ‘doel in het leven’? Wat dat betekent voor het grote plaatje in de wereld, daar weet ik eigenlijk nog steeds niet echt een antwoord op.
Ik voel me zo klein in een wereld zo groot!
Een paar weken terug sprak ik een collega, ze is docent geschiedenis, zij gaf aan voor dit vak gekozen te hebben om een steentje te kunnen bijdragen aan een betere toekomst. Immers had zij veel over de geschiedenis van de mens geleerd en de struggles gezien.
Ze zei: “Door het verleden te kennen, kun je de toekomst verbeteren. “
Ik vond dit mooi. En ook direct daarna voelde ik een lichte paniek over mij heen komen. Het verleden kennen? Ik ben zo iemand die al heel blij is als ik alle namen van de leerlingen in mijn vijf klassen ken, ik weet wanneer mijn dochter een studiedag heeft (we stonden gelukkig maar 1 keer voor een dichte school) of dat ik er op tijd aan denk de container aan de straat te zetten. Laat staan dat ik kan onthouden én weten wat de geschiedenis van ons als mens is. Laat staan patronen in het hier en nu herkennen en daar op anticiperen… Ook gezien het feit dat je altijd maar één kant van een verhaal hoort of verhalen onvolledig vertelt worden.
Help! Betekent dit nou automatisch dat ik een slechte ’toekomstverbeteraar’ ben?
Als ik uit zou gaan van de visie van de therapeute dan zou dat betekenen dat met elke generatie de wereld ‘beter’ zou worden. Hoeveel generaties zijn er inmiddels geweest? Ik heb niet het idee dat de wereld beter is geworden.. en dat heeft mijn geschiedenis collega in ieder geval ook niet geconcludeerd.
Want een mens is en blijft mens.
Mensen maken fouten, mensen doen lelijke dingen, kwetsen mensen of maken vreselijke keuzes. Of het nou gaat om de vrucht die Adam en Eva tóch aten of de strijd tussen de twee paarden in de Allegorie van de Paardenmenner waar Socrates over vertelde in zijn tijd.
Áls er al een doel op deze aarde is dan is dat misschien het besef dat je als mens een keuze hebt in wat je doet, of je de vrucht eet of een keer overslaat, en welk paard je de kar laat trekken. Dat je daarnaast wéét dat je keuzes je eigen verantwoordelijkheid zijn. Dat je dóet waar je in gelooft en altijd kritisch in de spiegel blijft kijken. Dat je altijd probeert in te voelen wat een ander doormaakt en hulp biedt wanneer dat nodig is.
Misschien is het doel in het leven wel gewoon het ‘blijven proberen’. Het altijd een beetje beter te doen dan hoe je het eerst deed. Het vallen en weer opstaan. Het jezelf vinden, ontdekken, zijn.. Een beetje van jezelf weggeven als een instrument voor anderen. Van service zijn.
En waarschijnlijk…
Ga je dood zonder een verschil te hebben gemaakt in de grote wereld.
Dat is heel goed mogelijk.
En dat is helemaal niet erg.
Want waarschijnlijk heb je wel waarde toegevoegd aan het leven van iemand anders. Kan het zomaar zijn dat je iets in het leven van een ander een beetje mooier hebt weten te maken….
Het gaat om de weg ernaartoe en niet om de eindbestemming, toch?
